Ի տարբերություն Իսրայելի՝ Իրանն անկախ խաղացող է։ Իսրայելը ստիպված է հաշվի առնել ԱՄՆ-ի կարծիքը։ Եվս մի տարբերություն՝ ի տարբերություն Իսրայելի, Իրանը պատերազմում է սեփական միջոցներով։

Արման Աբովյան.- Այո՛, օկուպացված Արցախի տարածքից մինչ այս պատերազմն իսրայելական ինքնաթիռները մտնում էին Իրանի տարածք։ Ադրբեջանն ինչքան էլ իրեն ուժեղ տղայի տեղ դնի, բոլորը հասկանում են, որ իր ուժի հետևում Թուրքիան ու Իսրայելն են։ Արցախի օկուպացիայի միջազգային սատարման 50%-ից ավելիի «մեղավորն» Իսրայելն է։ Թուրքիայի և Իսրայելի աջակցության շնորհիվ է Ադրբեջանն օկուպացրել Արցախը: Գալու է մի ժամանակ, երբ հրեաներն Ադրբեջանից ուզելու են 44-օրյա պատերազմում նրա հաղթանակի պարտքերը։ Եվ այստեղ Ալիևի մանևրելու դաշտը շատ փոքր է։ Այդ ժամանակ Ադրբեջանի գլխին այնպիսի բան կսարքվի, որի տակից հնարավոր չի լինի դուրս գալ։

Հրանտ Միքայելյան.- Եթե Իրանը հանկարծ Ադրբեջանի դեմ սկսի գործողություններ, կօգտագործեն կրոնական գործոնը։ Ադրբեջանը շատ խոցելի է Իրանի դեմ, բայց քանի որ հակաիրանական կոալիցիան զորեղ է, դրանով մեղմվում է վտանգը։ Չմոռանանք նաև Իրանի նախագահ Փեզեշքիանի գործոնը, որն ազգայնական ադրբեջանցի է և շատ բան է արել, որպեսզի Իրանի քաղաքականությունն Ադրբեջանի նկատմամբ մեղմվի։ Եվ եթե հաշվի առնենք նաև Իրանի նախկին նախագահ Ռաիսիի առեղծվածային ողբերգական մահն Ադրբեջանից վերադառնալիս, հարցերը մնում են առկախված։

Չեմ բացառում, որ Իրանի դեմ ներսում օգտագործվել են քրդերն ու ադրբեջանցիները։ Կարող են նաև հիմա էլ օգտագործվել, եթե հաշվի առնենք Նեթանյահուի երեկվա կոչը՝ դուրս գալ Իրանի կառավարության դեմ։ Բայց այս պահի դրությամբ դա հնարավոր չէ, որովհետև Իրանի կառավարությունը լիովին վերահսկում է իրավիճակը։ Բայց եթե պատերազմը երկարեց, ամեն ինչ հնարավոր է։ Սակայն Իրանը մասնատելու փորձեր ակնհայտորեն կան։

Արման Աբովյան.- Հայաստանի իշխանությունն ադեկվատ չէ․ իրենք կոլաբորանտ են։ Ի տարբերություն իրենց՝ Թուրքիան և Ադրբեջանը գործում են համակարգված և համաձայն նախագծի։ Թուրքիան ունի նպատակ՝ ցամաքով Ադրբեջանի հետ միավորվելու վերաբերյալ։ Սա անգամ ոչ թե թուրքական, այլ նաև արևմտյան, մասնավորապես՝ եվրոպական նպատակ է, որի մասին նրանք բազմիցս հայտարարել են:

Հրանտ Միքայելյան.– Թուրքիայի տեսանկյունից Փաշինյանը թուրքական դարպասներ բացող է։ Նիկոլ Փաշինյանը գոյություն ունի, որպեսզի Հայաստանի վրա իրենք ճնշման լծակներ ունենան։ Փաշինյանը Հայաստանը թողնում է անպաշտպան, բանակը թշնամու թիրախ է դարձնում, փոխանակ զբաղվի անվտանգության հարցերով, օրինակ՝ դրոնների ձեռքբերմամբ, և այլն… Ավելի քան 300.000 դրոններ են պետք, դրանից քիչը հարց չի լուծելու։ Հարցն այն չէ՝ կլինի՞ պատերազմ, թե՞ չէ, այլ այսօր արդեն հարցն այն է՝ կլինի՞ ցեղասպանություն, թե՞ չէ։ Իսկ եթե մենք մեր գործիքները վայր դնենք, հենց այդպես էլ լինելու է՝ ցեղասպանություն։ Էլ չեմ խոսում այն մասին, որ 2020թ․ պատերազմի ժամանակ Փաշինյանն ամեն ինչ արեց, որ մենք պարտվենք։

Արտաքին հետախուզական ծառայություն ստեղծեցին՝ ԱԱԾ-ն չեզոքացնելու համար։ Այդ կառույցի զեկույցում գրված էր, որ արտաքին վտանգ չկա, իսկ Թուրքիայի հետ հարաբերությունները հնարավորություն են մեզ համար։ Միևնույն ժամանակ այդ նույն զեկույցում Ռուսաստանը դիտարկվում է՝ որպես թշնամի։ Ահա սրանց պատկերացումները: Հետևությունները դուք արեք:

Չի բացառվում՝ Փաշինյանը Թուրքիայում, Էրդողանի մոտ գնալով՝ մի թուղթ ստորագրի:

Արման Աբովյան.– Ժողովուրդ ջա՛ն, եթե մարդուն, պետությունը կամ ազգին ուզում ես ոչնչացնել, դու պետք է նրանց զրկես հիմնական կենսական ստիմուլներից, որոնց համար նրանք պետք է պայքարեն։ Նացիստական Գերմանիայում մարդկանց վառելուց առաջ զրկում էին անունից, կրոնից, համարանիշ էին խփում ձեռքներին ու ուղարկում մեռնելու։ Դուք սա չե՞ք հասկանում, որ քոռ դանակը դրել են վզներիդ ու մորթում են։ Այսօր ամբողջ տարածաշրջանը տրաքել է։ Ու էս պարագայում երկրի ղեկավարը Եվրոպայում եսիմինչ լոլոներից է խոսում։ Դա նման է նրան, որ ձեր շենքը հրդեհվել է, իսկ ձեր տան մեծը գնացել է հարևանի տուն՝ սուրճ խմելու։

Հրանտ Միքայելյան.- Կաթողիկոսի դեմ Նիկոլ Փաշինյանի հարձակումը հայկական գործոնի չեզոքացման մաս է։ Նպատակը հենց սա է։ Ապշելու է, երբ Փաշինյանի նման մարդը խոսում է բարոյականությունից։ Երևի շատ էր խմել ու ջղայնացել էր, որ Կաթողիկոսը Շվեյցարիայում քննադատել է իր հակաարցախյան գործողությունները։ Փաշինյանը զավթել է բոլոր ինստիտուտները, իր ծրագրերն ավարտին հասցնելու համար մնացել է միայն Հայ Առաքելական եկեղեցին, որպեսզի թուրքերն ու ադրբեջանցիներն արագ իրենց գործողություններն անեն։

Զանգեզուրի միջանցքի գաղափարին Իրանն Ադրբեջանին առաջարկում է այլընտրանք՝ հենց Իրանի տարածքով։ Ամբողջ ենթակառուցվածքները պատրաստ են, Ադրբեջանը դա չի մերժում, բայց իրենց նպատակն անխափան ճանապարհ ունենալը չէ, այլ Հայաստանում արտատարածքային միավոր ունենալն է։ Սպառողական ապրանքների համար Իրանի ճանապարհը լրիվ բավարար է։ Իսկ նրանք այլ բեռներ են ուզում տեղափոխել Հայաստանի տարածքով՝ զենք, թմրանյութ, ռադիոակտիվ նյութեր… Մեզ փորձում են օգտագործել։ Ընդ որում, Ադրբեջանն ուզում է այդ ճանապարհը միակողմանի օգտագործել։ Դա թուրքական դարավոր ծրագիր է։

Եկեղեցու դեմ գործընթացը լյուստրացիա է․ պարզ է դառնում՝ ո՞վ է հայ և ո՞վ անձնագրով է հայ։